موشک های حامل H IIA و H IIB (ژاپن)

H IIA خانواده ای از موشک های سوخت مایع است که به منظور قراردادن ماهواره های مختلف در مدار زمین طراحی شده است. این موشک توسط Mitsubishi و ATK Thiokol برای آژانس کاوش فضایی ژاپن(JAXA) ساخته شده است. پرتاب های این موشک از مرکز فضایی Tanegashima انجام می شود. H IIA از خانواده ی موشک H II می باشد. این موشک به طور اساسی مورد باز طراحی قرار گرفته است تا ضریب اطمینان آن بالا رود و هزینه های تولید پایین آید. این کار به دنبال آن صورت گرفت که نمونه اولیه ی تولید شده ی H II پرهزینه بودند و قابلیت استفاده سریع در شرایط عملکردی را نداشتند. H IIA برای انجام ماموریت های ویژه ای در فضا مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله ماموریت HTV . . .

ادامه نوشته

موشک حامل SATURN (قسمت دوم)

اولین SATURN-1B با نام SA-201 از مرکز فضایی کِنِدی در روز 26 فوریه ی 1966 به فضا پرتاب شد. هدف از این پرواز زیر مداری تست پوشش حرارتی Apollo به همراه دو مرحله ی جدید موشک بود. پرواز بعدی ازآنِ SA-203 بود که در روز پنجم ژولای 1966 به وقوع پیوست. این پرواز حامل سفینه ی فضایی نبود؛ تنها یک دماغه ی مخروطی شکل آیرودینامیکی  را مورد آزمایش قرار داد. هدف اولیه ی این پرواز مطالعه ی رفتار مرحله ی S-4B در مدار بود. یکی از مسائل این پرواز، آزمایش سامانه ای بود که به موتور اجازه می داد در شرایط بی وزنی چندین بار روشن و خاموش شود. در این پرواز . . .

ادامه نوشته

موشک حامل SATURN (قسمت اول)

موشک ماهواره بر SATURN ، یک موشک آمریکایی است که طراحی اولیه ی آن در سال 1959 انجام یافت. این موشک بیش از هر مأموریت دیگر، برای حمل سفینه ی فضایی Apollo به کار گرفته شده است. این موشک در دو مدل اصلی طراحی شد: یکی SATURN 1 با چیدمانی از هشت موتور در مرحله ی اول برای انتقال سفینه ی Apollo به مدار پایینی زمین جهت تست سفینه و بعدها برای پشتیبانی آزمایشگاه فضایی و پروژه ی تست Apollo-Soyuz و دیگری SATURN 5 که بزرگ ترین نوع از موشک SATURN است و با به کار گیری پنج موتور F-1 کار انتقال فضانوردان به ماه را بر عهده داشته است . . .

ادامه نوشته

ایستگاه های فضایی سالیوت

مهندسان روسی فعالیت های خود را روی موشک ها در سال 1930 آغاز نمودند در ماه می 1955 سایت پرتاب بایکانور (Baikanour) در آسیای مرکزی (در کشور قزاقستان امروزی) شروع به کار نمود و اولین آزمایش موشک های بالستیک با پرتاب موشک بالستیک قاره پیمای اسپوتنیک یک (Sputnik 1) در این سایت در 4 اکتبر 1957 انجام شد و در 12 آوریل 1961 یوری گاگارین اولین فضانورد جهان از این پایگاه زمین را با کپسول واستوک یک (Vostok 1) ترک نمود. یک سال پس از آن مهندسان روسی طرح ایستگاه فضایی را در ذهن خود پروراندند که به صورت مجزا از زمین پرتاب شود و در فضا. . .

ادامه نوشته

مروری بر سه نسل ایستگاه های فضایی

نسل اول ایستگاه های فضایی در سال های 1977-1964 در روسیه شکل گرفت. نسل اول فضاپیماها دارای یک درگاه الحاق یا عرشه ی 8 بودند و قابلیت سوخت گیری و استفاده ی مجدد را نداشتند. این ایستگاه بدون سرنشین ساخته می شد و به فضا پرتاب می گردید و سپس فضانوردان در آن ساکن می شدند. نسل دوم ایستگاه های فضایی همانند نسل اول بودند با این تفاوت که با دو درگاه برای اقامت طولانی طراحی شده بود. نسل دوم ایستگاه های فضایی اقامت در فضا را از کوتاه مدت به دراز مدت توسعه دادند معمولاً فضاپیماهای روسی به کمک فضاپیمای سایوز به این ایستگاه ها ملحق می گردیدند . . .

ادامه نوشته